laudatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo laudātus laudātă laudātum
genitivo laudātī laudātae laudātī
dativo laudātō laudātae laudātō
accusativo laudātŭm laudātăm laudātum
vocativo laudātĕ laudātă laudātum
ablativo laudātō laudātā laudātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo laudātī laudātae laudātă
genitivo laudātōrum laudātārum laudātōrum
dativo laudātīs laudātīs laudātīs
accusativo laudātōs laudātās laudātă
vocativo laudātī laudātae laudātă
ablativo laudātīs laudātīs laudātīs

Aggettivo

laudatus m sing (comparativo laudātior, superlativo laudātissimus)

  1. lodevole, degno di lode, lodato, eccellente

Voce verbale

laudatus

  1. participio perfetto di laudō

Sillabazione[modifica]

lau | dā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /lau̯ˈdaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /lau̯ˈda.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo laudo

Sinonimi[modifica]

Termini correlati[modifica]

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre ad assumere il ruolo di aggettivo come qui mostrato può anche essere utilizzato come sostantivo (participio sostantivato)