postulatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo postulātus postulātă postulātum
genitivo postulātī postulātae postulātī
dativo postulātō postulātae postulātō
accusativo postulātŭm postulātăm postulātum
vocativo postulātĕ postulātă postulātum
ablativo postulātō postulātā postulātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo postulātī postulātae postulātă
genitivo postulātōrum postulātārum postulātōrum
dativo postulātīs postulātīs postulātīs
accusativo postulātōs postulātās postulātă
vocativo postulātī postulātae postulātă
ablativo postulātīs postulātīs postulātīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo postulātŭs postulātūs
genitivo postulātūs postulātŭŭm
dativo postulātŭī postulātĭbŭs
accusativo postulātŭm postulātūs
vocativo postulātŭs postulātūs
ablativo postulātū postulātĭbŭs

Sostantivo

postulatus m sing, quarta declinazione (genitivo: postulatus)

  1. domanda, richiesta
  2. (diritto) petizione, querela

Voce verbale

postulatus

  1. participio perfetto di postulō

Sillabazione[modifica]

pos | tŭ | lā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /pos.tuˈlaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /pos.tuˈla.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo postulō

Sinonimi[modifica]

Termini correlati[modifica]