cinctus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cīnctus cīnctă cīnctum
genitivo cīnctī cīnctae cīnctī
dativo cīnctō cīnctae cīnctō
accusativo cīnctŭm cīnctăm cīnctum
vocativo cīnctĕ cīnctă cīnctum
ablativo cīnctō cīnctā cīnctō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cīnctī cīnctae cīnctă
genitivo cīnctōrum cīnctārum cīnctōrum
dativo cīnctīs cīnctīs cīnctīs
accusativo cīnctōs cīnctās cīnctă
vocativo cīnctī cīnctae cīnctă
ablativo cīnctīs cīnctīs cīnctīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo cīnctŭs cīnctūs
genitivo cīnctūs cīnctŭŭm
dativo cīnctŭī cīnctĭbŭs
accusativo cīnctŭm cīnctūs
vocativo cīnctŭs cīnctūs
ablativo cīnctū cīnctĭbŭs

Sostantivo

cinctus m sing, quarta declinazione (genitivo: cinctus)

  1. (abbigliamento) cinta, cintura

Voce verbale

cinctus

  1. participio perfetto di cingō

Sillabazione[modifica]

cīnc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ˈkiːnk.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ˈt͡ʃink.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cingō

Sinonimi[modifica]

Parole derivate[modifica]

discendenti in altre lingue