venturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo ventūrus ventūră ventūrum
genitivo ventūrī ventūrae ventūrī
dativo ventūrō ventūrae ventūrō
accusativo ventūrŭm ventūrăm ventūrum
vocativo ventūrĕ ventūră ventūrum
ablativo ventūrō ventūrā ventūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo ventūrī ventūrae ventūră
genitivo ventūrōrum ventūrārum ventūrōrum
dativo ventūrīs ventūrīs ventūrīs
accusativo ventūrōs ventūrās ventūră
vocativo ventūrī ventūrae ventūră
ablativo ventūrīs ventūrīs ventūrīs

Voce verbale

venturus

  1. participio futuro di veniō

Sillabazione[modifica]

vĕn | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /wenˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /venˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo veniō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)