Vai al contenuto

praejactus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo praejactus praejactă praejactum
genitivo praejactī praejactae praejactī
dativo praejactō praejactae praejactō
accusativo praejactŭm praejactăm praejactum
vocativo praejactĕ praejactă praejactum
ablativo praejactō praejactā praejactō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo praejactī praejactae praejactă
genitivo praejactōrum praejactārum praejactōrum
dativo praejactīs praejactīs praejactīs
accusativo praejactōs praejactās praejactă
vocativo praejactī praejactae praejactă
ablativo praejactīs praejactīs praejactīs

Voce verbale

praejactus

  1. participio perfetto di praejiciō/praejaciō

Sillabazione[modifica]

prae | jăc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯jˈjak.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛjˈjak.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo praejiciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)