defensurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dēfensūrus dēfensūră dēfensūrum
genitivo dēfensūrī dēfensūrae dēfensūrī
dativo dēfensūrō dēfensūrae dēfensūrō
accusativo dēfensūrŭm dēfensūrăm dēfensūrum
vocativo dēfensūrĕ dēfensūră dēfensūrum
ablativo dēfensūrō dēfensūrā dēfensūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dēfensūrī dēfensūrae dēfensūră
genitivo dēfensūrōrum dēfensūrārum dēfensūrōrum
dativo dēfensūrīs dēfensūrīs dēfensūrīs
accusativo dēfensūrōs dēfensūrās dēfensūră
vocativo dēfensūrī dēfensūrae dēfensūră
ablativo dēfensūrīs dēfensūrīs dēfensūrīs

Voce verbale

defensurus

  1. participio futuro di dēfendō

Sillabazione[modifica]

dē | fĕn | sū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /deː.fenˈsuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.fenˈsu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dēfendō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)