auguratus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo augurātus augurātă augurātum
genitivo augurātī augurātae augurātī
dativo augurātō augurātae augurātō
accusativo augurātŭm augurātăm augurātum
vocativo augurātĕ augurātă augurātum
ablativo augurātō augurātā augurātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo augurātī augurātae augurātă
genitivo augurātōrum augurātārum augurātōrum
dativo augurātīs augurātīs augurātīs
accusativo augurātōs augurātās augurātă
vocativo augurātī augurātae augurātă
ablativo augurātīs augurātīs augurātīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo augurātŭs augurātūs
genitivo augurātūs augurātŭŭm
dativo augurātŭī augurātĭbŭs
accusativo augurātŭm augurātūs
vocativo augurātŭs augurātūs
ablativo augurātū augurātĭbŭs

Sostantivo

auguratus m sing, quarta declinazione (genitivo: auguratus)

  1. augure, indovino (inteso come carica o esercizio pubblico)
  2. vaticinio, premonizione, predizione, auspicio

Voce verbale

auguratus

  1. participio perfetto di augurō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /au̯.ɡu.raː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo augurō

Sinonimi[modifica]