Appendice:Coniugazioni/Latino/praeicio

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione in -io
paradigma
		praeiciō, praeicis, praeiēcī, praeiactum, praeicĕre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		praeicĕre	praeicī	praeiēcisse	praeiactum esse	praeiactūrum esse	praeiactum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		praeiciēns		praeiactus		praeiactūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		praeiciendī	praeiciendō	praeiciendum	praeiciendō
gerundivo		praeiciendus
supino		praeiactum (ablativo: praeiactū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	praeiciō	praeicis	praeicit	praeicĭmus	praeicĭtis	praeiciunt
	imperfetto	praeiciēbam	praeiciēbās	praeiciēbat	praeiciēbāmus	praeiciēbātis	praeiciēbant
	futuro semplice	praeiciam	praeiciēs	praeiciet	praeiciēmus	praeiciētis	praeicient
	perfetto	praeiēcī	praeiēcistī	praeiēcit	praeiēcĭmus	praeiēcistis	praeiēcērunt, praeiēcēre
	piuccheperfetto	praeiēcĕram	praeiēcĕrās	praeiēcĕrat	praeiēcerāmus	praeiēcerātis	praeiēcĕrant
	futuro anteriore	praeiēcĕrō	praeiēcĕris	praeiēcĕrit	praeiēcerĭmus	praeiēcerĭtis	praeiēcĕrint
passivo	presente	praeicior	praeicĕris, praeicĕre	praeicĭtur	praeicĭmur	praeicimĭnī	praeiciuntur
	imperfetto	praeiciēbar	praeiciēbāris, praeiciēbāre	praeiciēbātur	praeiciēbāmur	praeiciebāmĭnī	praeiciēbāntur
	futuro semplice	praeiciar	praeiciēris, praeiciēre	praeiciētur	praeiciēmur	praeiciēmĭnī	praeiciēntur
	perfetto	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo presente di sum praeiactus sum praeiactus es praeiactus est praeiactī sumus praeiactī estis praeiactī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum praeiactus eram praeiactus erās praeiactus erat praeiactī erāmus praeiactī erātis praeiactī erant
	futuro anteriore	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum praeiactus erō praeiactus eris praeiactus erit praeiactī erimus praeiactī eritis praeiactī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	praeiciam	praeiciās	praeiciat	praeiciāmus	praeiciātis	praeiciant
	imperfetto	praeicĕrem	praeicĕrēs	praeicĕret	praeicerēmus	praeicerētis	praeicĕrent
	perfetto	praeiēcĕrim	praeiēcĕris	praeiēcĕrit	praeiēcerĭmus	praeiēcerĭtis	praeiēcĕrint
	piuccheperfetto	praeiēcissem	praeiēcissēs	praeiēcisset	praeiēcissēmus	praeiēcissētis	praeiēcissent
passivo	presente	praeiciar	praeiciāris, praeiciāre	praeiciātur	praeiciāmur	praeiciāmĭnī	praeiciantur
	imperfetto	praeicĕrer	praeicerēris, praeicerēre	praeicerētur	praeicerēmur	praeicerēmĭni	praeicerēntur
	perfetto	participio passato (praeiactus) seguito dal congiuntivo presente di sum praeiactus sim praeiactus sis praeiactus sit praeiactī simus praeiactī sitis praeiactī sint
	piuccheperfetto	participio passato (praeiactus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum praeiactus essem praeiactus essēs praeiactus esset praeiactī essēmus praeiactī essētis praeiactī essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	praeicĕ	—	—	praeicĭte	—
	futuro	—	praeicĭtō	praeicĭtō	—	praeicitōte	praeiciuntō
passivo	presente	—	praeicere	—	—	praeiciminī	—
	futuro	—	praeicitor	praeicitor	—	n.e.	praeiciuntor