praeiactus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo praeiactus praeiactă praeiactum
genitivo praeiactī praeiactae praeiactī
dativo praeiactō praeiactae praeiactō
accusativo praeiactŭm praeiactăm praeiactum
vocativo praeiactĕ praeiactă praeiactum
ablativo praeiactō praeiactā praeiactō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo praeiactī praeiactae praeiactă
genitivo praeiactōrum praeiactārum praeiactōrum
dativo praeiactīs praeiactīs praeiactīs
accusativo praeiactōs praeiactās praeiactă
vocativo praeiactī praeiactae praeiactă
ablativo praeiactīs praeiactīs praeiactīs

Voce verbale

praeiactus

  1. participio perfetto di praeiciō/praeiaciō

Sillabazione[modifica]

prae | ĭăc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯jˈjak.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛjˈjak.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo praeiciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)