Appendice:Coniugazioni/Latino/paedico

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		paedīcō, paedīcās, paedīcāvī, paedīcātum, paedīcāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		paedīcāre	paedīcārī	paedīcāvisse	paedīcātum esse	paedīcātūrum esse	paedīcātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		paedīcāns		paedīcātus		paedīcātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		paedīcandī	paedīcandō	paedīcandum	paedīcandō
gerundivo		paedīcandus
supino		paedīcātum (ablativo: paedīcātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	paedīcō	paedīcās	paedīcat	paedīcāmus	paedīcātis	paedīcant
	imperfetto	paedīcābam	paedīcābās	paedīcābat	paedīcābāmus	paedīcābātis	paedīcābant
	futuro semplice	paedīcābō	paedīcābis	paedīcābit	paedīcābĭmus	paedīcābĭtis	paedīcābunt
	perfetto	paedīcāvī	paedīcāvīstī	paedīcāvit	paedīcāvĭmus	paedīcāvīstis	paedīcāvērunt, paedīcāvēre
	piuccheperfetto	paedīcāvĕram	paedīcāvĕras	paedīcāvĕrat	paedīcāverāmus	paedīcāverātis	paedīcāvĕrant
	futuro anteriore	paedīcāvĕrō	paedīcāvĕris	paedīcāvĕrit	paedīcāverĭmus	paedīcāverĭtis	paedīcāvĕrint
passivo	presente	paedīcor	paedīcāris, paedīcāre	paedīcātur	paedīcāmur	paedīcāmĭnī	paedīcantur
	imperfetto	paedīcābar	paedīcābāris, paedīcābāre	paedīcabātur	paedīcābāmur	paedīcābāmĭnī	paedīcābantur
	futuro semplice	paedīcābor	paedīcābĕris, paedīcābere	paedīcābĭtur	paedīcābĭmur	paedīcābimĭnī	paedīcābuntur
	perfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo presente di sum paedīcātus sum paedīcātus es paedīcātus est paedīcātī sumus paedīcātī estis paedīcātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum paedīcātus eram paedīcātus erās paedīcātus erat paedīcātī erāmus paedīcātī erātis paedīcātī erant
	futuro anteriore	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum paedīcātus erō paedīcātus eris paedīcātus erit paedīcātī erimus paedīcātī eritis paedīcātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	paedīcem	paedīcēs	paedīcet	paedīcēmus	paedīcētis	paedīcent
	imperfetto	paedīcārem	paedīcārēs	paedīcāret	paedīcārēmus	paedīcārētis	paedīcārent
	perfetto	paedīcāvĕrim	paedīcāvĕris	paedīcāvĕrit	paedīcāverĭmus	paedīcāverĭtis	paedīcāvĕrint
	piuccheperfetto	paedīcāvissem	paedīcāvissēs	paedīcāvisset	paedīcāvissēmus	paedīcāvissētis	paedīcāvissent
passivo	presente	paedīcer	paedīcēris, paedīcēre	paedīcētur	paedīcēmur	paedīcēmĭnī	paedīcentur
	imperfetto	paedīcārer	paedīcārēris, paedīcārēre	paedīcārētur	paedīcārēmur	paedīcārēminī	paedīcārentur
	perfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dal congiuntivo presente di sum paedīcātus sim paedīcātus sis paedīcātus sit paedīcātī simus paedīcātī sitis paedīcātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum paedīcātus essem paedīcātus essēs paedīcātus esset paedīcātī essēmus paedīcātī essētis paedīcāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	paedīcā	—	—	paedīcāte	—
	futuro	—	paedīcātō	paedīcātō	—	paedīcātōte	paedīcantō
passivo	presente	—	paedīcāre	—	—	paedīcāminī	—
	futuro	—	paedīcātor	paedīcātor	—	paedīcāminor	paedīcantor