paedicatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo paedīcātus paedīcātă paedīcātum
genitivo paedīcātī paedīcātae paedīcātī
dativo paedīcātō paedīcātae paedīcātō
accusativo paedīcātŭm paedīcātăm paedīcātum
vocativo paedīcātĕ paedīcātă paedīcātum
ablativo paedīcātō paedīcātā paedīcātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo paedīcātī paedīcātae paedīcātă
genitivo paedīcātōrum paedīcātārum paedīcātōrum
dativo paedīcātīs paedīcātīs paedīcātīs
accusativo paedīcātōs paedīcātās paedīcātă
vocativo paedīcātī paedīcātae paedīcātă
ablativo paedīcātīs paedīcātīs paedīcātīs

Voce verbale

paedicatus

  1. participio perfetto di paedīcō

Sillabazione[modifica]

pae | dī | cā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /pae.diːˈkaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /pae.diˈka.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo paedīcō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)