Appendice:Coniugazioni/Latino/conspicio

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione in -io
paradigma
		cōnspiciō, cōnspicis, cōnspexī, cōnspectum, cōnspicĕre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		cōnspicĕre	cōnspicī	cōnspexisse	cōnspectum esse	cōnspectūrum esse	cōnspectum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		cōnspiciēns		cōnspectus		cōnspectūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		cōnspiciendī	cōnspiciendō	cōnspiciendum	cōnspiciendō
gerundivo		cōnspiciendus
supino		cōnspectum (ablativo: cōnspectū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	cōnspiciō	cōnspicis	cōnspicit	cōnspicĭmus	cōnspicĭtis	cōnspiciunt
	imperfetto	cōnspiciēbam	cōnspiciēbās	cōnspiciēbat	cōnspiciēbāmus	cōnspiciēbātis	cōnspiciēbant
	futuro semplice	cōnspiciam	cōnspiciēs	cōnspiciet	cōnspiciēmus	cōnspiciētis	cōnspicient
	perfetto	cōnspexī	cōnspexistī	cōnspexit	cōnspexĭmus	cōnspexistis	cōnspexērunt, cōnspexēre
	piuccheperfetto	cōnspexĕram	cōnspexĕrās	cōnspexĕrat	cōnspexerāmus	cōnspexerātis	cōnspexĕrant
	futuro anteriore	cōnspexĕrō	cōnspexĕris	cōnspexĕrit	cōnspexerĭmus	cōnspexerĭtis	cōnspexĕrint
passivo	presente	cōnspicior	cōnspicĕris, cōnspicĕre	cōnspicĭtur	cōnspicĭmur	cōnspicimĭnī	cōnspiciuntur
	imperfetto	cōnspiciēbar	cōnspiciēbāris, cōnspiciēbāre	cōnspiciēbātur	cōnspiciēbāmur	cōnspiciebāmĭnī	cōnspiciēbāntur
	futuro semplice	cōnspiciar	cōnspiciēris, cōnspiciēre	cōnspiciētur	cōnspiciēmur	cōnspiciēmĭnī	cōnspiciēntur
	perfetto	participio passato (cōnspectus) seguito dall’indicativo presente di sum cōnspectus sum cōnspectus es cōnspectus est cōnspectī sumus cōnspectī estis cōnspectī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (cōnspectus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum cōnspectus eram cōnspectus erās cōnspectus erat cōnspectī erāmus cōnspectī erātis cōnspectī erant
	futuro anteriore	participio passato (cōnspectus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum cōnspectus erō cōnspectus eris cōnspectus erit cōnspectī erimus cōnspectī eritis cōnspectī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	cōnspiciam	cōnspiciās	cōnspiciat	cōnspiciāmus	cōnspiciātis	cōnspiciant
	imperfetto	cōnspicĕrem	cōnspicĕrēs	cōnspicĕret	cōnspicerēmus	cōnspicerētis	cōnspicĕrent
	perfetto	cōnspexĕrim	cōnspexĕris	cōnspexĕrit	cōnspexerĭmus	cōnspexerĭtis	cōnspexĕrint
	piuccheperfetto	cōnspexissem	cōnspexissēs	cōnspexisset	cōnspexissēmus	cōnspexissētis	cōnspexissent
passivo	presente	cōnspiciar	cōnspiciāris, cōnspiciāre	cōnspiciātur	cōnspiciāmur	cōnspiciāmĭnī	cōnspiciantur
	imperfetto	cōnspicĕrer	cōnspicerēris, cōnspicerēre	cōnspicerētur	cōnspicerēmur	cōnspicerēmĭni	cōnspicerēntur
	perfetto	participio passato (cōnspectus) seguito dal congiuntivo presente di sum cōnspectus sim cōnspectus sis cōnspectus sit cōnspectī simus cōnspectī sitis cōnspectī sint
	piuccheperfetto	participio passato (cōnspectus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum cōnspectus essem cōnspectus essēs cōnspectus esset cōnspectī essēmus cōnspectī essētis cōnspectī essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	cōnspicĕ	—	—	cōnspicĭte	—
	futuro	—	cōnspicĭtō	cōnspicĭtō	—	cōnspicitōte	cōnspiciuntō
passivo	presente	—	cōnspicere	—	—	cōnspiciminī	—
	futuro	—	cōnspicitor	cōnspicitor	—	n.e.	cōnspiciuntor