conspectus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cōnspectus cōnspectă cōnspectum
genitivo cōnspectī cōnspectae cōnspectī
dativo cōnspectō cōnspectae cōnspectō
accusativo cōnspectŭm cōnspectăm cōnspectum
vocativo cōnspectĕ cōnspectă cōnspectum
ablativo cōnspectō cōnspectā cōnspectō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cōnspectī cōnspectae cōnspectă
genitivo cōnspectōrum cōnspectārum cōnspectōrum
dativo cōnspectīs cōnspectīs cōnspectīs
accusativo cōnspectōs cōnspectās cōnspectă
vocativo cōnspectī cōnspectae cōnspectă
ablativo cōnspectīs cōnspectīs cōnspectīs

Voce verbale

conspectus

  1. participio perfetto di cōnspiciō

Sillabazione[modifica]

cōn | spĕc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /koːnˈspek.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /konˈspek.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cōnspiciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)