victurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo victūrus victūră victūrum
genitivo victūrī victūrae victūrī
dativo victūrō victūrae victūrō
accusativo victūrŭm victūrăm victūrum
vocativo victūrĕ victūră victūrum
ablativo victūrō victūrā victūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo victūrī victūrae victūră
genitivo victūrōrum victūrārum victūrōrum
dativo victūrīs victūrīs victūrīs
accusativo victūrōs victūrās victūră
vocativo victūrī victūrae victūră
ablativo victūrīs victūrīs victūrīs

Voce verbale

victurus

  1. participio futuro di vivō

Voce verbale

victurus

  1. participio futuro di vincō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica, participio futuro di vivo) IPA: /wiːk.tuː.rus/
  • (pronuncia classica, participio futuro di vinco) IPA: /wik.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)