secundaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo secundātūrus secundātūră secundātūrum
genitivo secundātūrī secundātūrae secundātūrī
dativo secundātūrō secundātūrae secundātūrō
accusativo secundātūrŭm secundātūrăm secundātūrum
vocativo secundātūrĕ secundātūră secundātūrum
ablativo secundātūrō secundātūrā secundātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo secundātūrī secundātūrae secundātūră
genitivo secundātūrōrum secundātūrārum secundātūrōrum
dativo secundātūrīs secundātūrīs secundātūrīs
accusativo secundātūrōs secundātūrās secundātūră
vocativo secundātūrī secundātūrae secundātūră
ablativo secundātūrīs secundātūrīs secundātūrīs

Voce verbale

secundaturus

  1. participio futuro di secundō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /se.kun.daː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo secundō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)