puditurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo puditūrus puditūră puditūrum
genitivo puditūrī puditūrae puditūrī
dativo puditūrō puditūrae puditūrō
accusativo puditūrŭm puditūrăm puditūrum
vocativo puditūrĕ puditūră puditūrum
ablativo puditūrō puditūrā puditūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo puditūrī puditūrae puditūră
genitivo puditūrōrum puditūrārum puditūrōrum
dativo puditūrīs puditūrīs puditūrīs
accusativo puditūrōs puditūrās puditūră
vocativo puditūrī puditūrae puditūră
ablativo puditūrīs puditūrīs puditūrīs

Voce verbale

puditurus

  1. participio futuro di pudĕo

Sillabazione[modifica]

pŭ | dĭ | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /pu.diˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /pu.diˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo pudĕo

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)