profuturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo prōfutūrus prōfutūră prōfutūrum
genitivo prōfutūrī prōfutūrae prōfutūrī
dativo prōfutūrō prōfutūrae prōfutūrō
accusativo prōfutūrŭm prōfutūrăm prōfutūrum
vocativo prōfutūrĕ prōfutūră prōfutūrum
ablativo prōfutūrō prōfutūrā prōfutūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo prōfutūrī prōfutūrae prōfutūră
genitivo prōfutūrōrum prōfutūrārum prōfutūrōrum
dativo prōfutūrīs prōfutūrīs prōfutūrīs
accusativo prōfutūrōs prōfutūrās prōfutūră
vocativo prōfutūrī prōfutūrae prōfutūră
ablativo prōfutūrīs prōfutūrīs prōfutūrīs

Voce verbale

profuturus

  1. participio futuro di prōsum

Sillabazione[modifica]

prō | fŭ | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /proː.fuˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /pro.fuˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo prōsum

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)