pacificature
Latino[modifica]
Voce verbale
pacificature
- vocativo maschile singolare del participio futuro (pācificaturus) di pācificō
Sillabazione[modifica]
- pā | cĭ | fĭ | cā | tū | rĕ
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /paː.ki.fi.kaːˈtuː.re/
- (pronuncia ecclesiastica) IPA: /pa.t͡ʃi.fi.kaˈtu.re/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi pācificaturus, pācificō