obtorquendus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

gerundivo
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo obtorquendus obtorquendă obtorquendum
genitivo obtorquendī obtorquendae obtorquendī
dativo obtorquendō obtorquendae obtorquendō
accusativo obtorquendŭm obtorquendăm obtorquendum
vocativo obtorquendĕ obtorquendă obtorquendum
ablativo obtorquendō obtorquendā obtorquendō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo obtorquendī obtorquendae obtorquendă
genitivo obtorquendōrum obtorquendārum obtorquendōrum
dativo obtorquendīs obtorquendīs obtorquendīs
accusativo obtorquendōs obtorquendās obtorquendă
vocativo obtorquendī obtorquendae obtorquendă
ablativo obtorquendīs obtorquendīs obtorquendīs

Voce verbale

obtorquendus

  1. gerundivo di obtorquĕo

Sillabazione[modifica]

ŏb | tŏr | qŭĕn | dŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ob.torˈkʷen.dus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ob.torˈkwen.dus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo obtorquĕo

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)