maritaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo maritātūrus maritātūră maritātūrum
genitivo maritātūrī maritātūrae maritātūrī
dativo maritātūrō maritātūrae maritātūrō
accusativo maritātūrŭm maritātūrăm maritātūrum
vocativo maritātūrĕ maritātūră maritātūrum
ablativo maritātūrō maritātūrā maritātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo maritātūrī maritātūrae maritātūră
genitivo maritātūrōrum maritātūrārum maritātūrōrum
dativo maritātūrīs maritātūrīs maritātūrīs
accusativo maritātūrōs maritātūrās maritātūră
vocativo maritātūrī maritātūrae maritātūră
ablativo maritātūrīs maritātūrīs maritātūrīs

Voce verbale

maritaturus

  1. participio futuro di maritō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ma.riː.taː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo maritō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)