jacturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo jactūrus jactūră jactūrum
genitivo jactūrī jactūrae jactūrī
dativo jactūrō jactūrae jactūrō
accusativo jactūrŭm jactūrăm jactūrum
vocativo jactūrĕ jactūră jactūrum
ablativo jactūrō jactūrā jactūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo jactūrī jactūrae jactūră
genitivo jactūrōrum jactūrārum jactūrōrum
dativo jactūrīs jactūrīs jactūrīs
accusativo jactūrōs jactūrās jactūră
vocativo jactūrī jactūrae jactūră
ablativo jactūrīs jactūrīs jactūrīs

Voce verbale

jacturus

  1. participio futuro di jaciō

Sillabazione[modifica]

jăc | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /jakˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /jakˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo jaciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)