invitatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo invitātus invitātă invitātum
genitivo invitātī invitātae invitātī
dativo invitātō invitātae invitātō
accusativo invitātŭm invitātăm invitātum
vocativo invitātĕ invitātă invitātum
ablativo invitātō invitātā invitātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo invitātī invitātae invitātă
genitivo invitātōrum invitātārum invitātōrum
dativo invitātīs invitātīs invitātīs
accusativo invitātōs invitātās invitātă
vocativo invitātī invitātae invitātă
ablativo invitātīs invitātīs invitātīs

Voce verbale

invitatus

  1. participio perfetto di invitō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /inˈwiː.taː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo invitō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)