investigaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo investigātūrus investigātūră investigātūrum
genitivo investigātūrī investigātūrae investigātūrī
dativo investigātūrō investigātūrae investigātūrō
accusativo investigātūrŭm investigātūrăm investigātūrum
vocativo investigātūrĕ investigātūră investigātūrum
ablativo investigātūrō investigātūrā investigātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo investigātūrī investigātūrae investigātūră
genitivo investigātūrōrum investigātūrārum investigātūrōrum
dativo investigātūrīs investigātūrīs investigātūrīs
accusativo investigātūrōs investigātūrās investigātūră
vocativo investigātūrī investigātūrae investigātūră
ablativo investigātūrīs investigātūrīs investigātūrīs

Voce verbale

investigaturus

  1. participio futuro di investigō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.wes.tiː.ɡaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo investigō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)