iniecturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo iniectūrus iniectūră iniectūrum
genitivo iniectūrī iniectūrae iniectūrī
dativo iniectūrō iniectūrae iniectūrō
accusativo iniectūrŭm iniectūrăm iniectūrum
vocativo iniectūrĕ iniectūră iniectūrum
ablativo iniectūrō iniectūrā iniectūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo iniectūrī iniectūrae iniectūră
genitivo iniectūrōrum iniectūrārum iniectūrōrum
dativo iniectūrīs iniectūrīs iniectūrīs
accusativo iniectūrōs iniectūrās iniectūră
vocativo iniectūrī iniectūrae iniectūră
ablativo iniectūrīs iniectūrīs iniectūrīs

Voce verbale

iniecturus

  1. participio futuro di iniciō

Sillabazione[modifica]

ĭn | ĭĕc | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /inj.jekˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /inj.jekˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo iniciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)