iacturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo iactūrus iactūră iactūrum
genitivo iactūrī iactūrae iactūrī
dativo iactūrō iactūrae iactūrō
accusativo iactūrŭm iactūrăm iactūrum
vocativo iactūrĕ iactūră iactūrum
ablativo iactūrō iactūrā iactūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo iactūrī iactūrae iactūră
genitivo iactūrōrum iactūrārum iactūrōrum
dativo iactūrīs iactūrīs iactūrīs
accusativo iactūrōs iactūrās iactūră
vocativo iactūrī iactūrae iactūră
ablativo iactūrīs iactūrīs iactūrīs

Voce verbale

iacturus

  1. participio futuro di iaciō

Sillabazione[modifica]

ĭăc | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /jakˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /jakˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo iaciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)