humaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo humātūrus humātūră humātūrum
genitivo humātūrī humātūrae humātūrī
dativo humātūrō humātūrae humātūrō
accusativo humātūrŭm humātūrăm humātūrum
vocativo humātūrĕ humātūră humātūrum
ablativo humātūrō humātūrā humātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo humātūrī humātūrae humātūră
genitivo humātūrōrum humātūrārum humātūrōrum
dativo humātūrīs humātūrīs humātūrīs
accusativo humātūrōs humātūrās humātūră
vocativo humātūrī humātūrae humātūră
ablativo humātūrīs humātūrīs humātūrīs

Voce verbale

humaturus

  1. participio futuro di humō

Sillabazione[modifica]

hŭ | mā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ʰu.maːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /u.maˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo humō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)