Vai al contenuto

fructificaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo frūctificātūrus frūctificātūră frūctificātūrum
genitivo frūctificātūrī frūctificātūrae frūctificātūrī
dativo frūctificātūrō frūctificātūrae frūctificātūrō
accusativo frūctificātūrŭm frūctificātūrăm frūctificātūrum
vocativo frūctificātūrĕ frūctificātūră frūctificātūrum
ablativo frūctificātūrō frūctificātūrā frūctificātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo frūctificātūrī frūctificātūrae frūctificātūră
genitivo frūctificātūrōrum frūctificātūrārum frūctificātūrōrum
dativo frūctificātūrīs frūctificātūrīs frūctificātūrīs
accusativo frūctificātūrōs frūctificātūrās frūctificātūră
vocativo frūctificātūrī frūctificātūrae frūctificātūră
ablativo frūctificātūrīs frūctificātūrīs frūctificātūrīs

Voce verbale

fructificaturus

  1. participio futuro di frūctificō

Sillabazione[modifica]

frūc | tĭ | fĭ | cā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /fruːk.ti.fi.kaːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /fruk.ti.fi.kaˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo frūctificō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)