equitaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo equitātūrus equitātūră equitātūrum
genitivo equitātūrī equitātūrae equitātūrī
dativo equitātūrō equitātūrae equitātūrō
accusativo equitātūrŭm equitātūrăm equitātūrum
vocativo equitātūrĕ equitātūră equitātūrum
ablativo equitātūrō equitātūrā equitātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo equitātūrī equitātūrae equitātūră
genitivo equitātūrōrum equitātūrārum equitātūrōrum
dativo equitātūrīs equitātūrīs equitātūrīs
accusativo equitātūrōs equitātūrās equitātūră
vocativo equitātūrī equitātūrae equitātūră
ablativo equitātūrīs equitātūrīs equitātūrīs

Voce verbale

equitaturus

  1. participio futuro di equitō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /e.kʷi.taː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo equitō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)