dicturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dictūrus dictūră dictūrum
genitivo dictūrī dictūrae dictūrī
dativo dictūrō dictūrae dictūrō
accusativo dictūrŭm dictūrăm dictūrum
vocativo dictūrĕ dictūră dictūrum
ablativo dictūrō dictūrā dictūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dictūrī dictūrae dictūră
genitivo dictūrōrum dictūrārum dictūrōrum
dativo dictūrīs dictūrīs dictūrīs
accusativo dictūrōs dictūrās dictūră
vocativo dictūrī dictūrae dictūră
ablativo dictūrīs dictūrīs dictūrīs

Voce verbale

dicturus

  1. participio futuro di dicō (dicere)

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /dik.tu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dicō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)