castigaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo castigātūrus castigātūră castigātūrum
genitivo castigātūrī castigātūrae castigātūrī
dativo castigātūrō castigātūrae castigātūrō
accusativo castigātūrŭm castigātūrăm castigātūrum
vocativo castigātūrĕ castigātūră castigātūrum
ablativo castigātūrō castigātūrā castigātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo castigātūrī castigātūrae castigātūră
genitivo castigātūrōrum castigātūrārum castigātūrōrum
dativo castigātūrīs castigātūrīs castigātūrīs
accusativo castigātūrōs castigātūrās castigātūră
vocativo castigātūrī castigātūrae castigātūră
ablativo castigātūrīs castigātūrīs castigātūrīs

Voce verbale

castigaturus

  1. participio futuro di castigō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kas.tiː.ɡaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo castigō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)