cantatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cantātus cantātă cantātum
genitivo cantātī cantātae cantātī
dativo cantātō cantātae cantātō
accusativo cantātŭm cantātăm cantātum
vocativo cantātĕ cantātă cantātum
ablativo cantātō cantātā cantātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cantātī cantātae cantātă
genitivo cantātōrum cantātārum cantātōrum
dativo cantātīs cantātīs cantātīs
accusativo cantātōs cantātās cantātă
vocativo cantātī cantātae cantātă
ablativo cantātīs cantātīs cantātīs

Aggettivo

cantatus m sing

  1. cantato, che è stato cantato

Voce verbale

cantatus

  1. participio perfetto di cantō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ˈkan.taː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cantō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre ad assumere il ruolo di aggettivo come qui mostrato può anche essere utilizzato come sostantivo (participio sostantivato)