assurrecturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo assurrēctūrus assurrēctūră assurrēctūrum
genitivo assurrēctūrī assurrēctūrae assurrēctūrī
dativo assurrēctūrō assurrēctūrae assurrēctūrō
accusativo assurrēctūrŭm assurrēctūrăm assurrēctūrum
vocativo assurrēctūrĕ assurrēctūră assurrēctūrum
ablativo assurrēctūrō assurrēctūrā assurrēctūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo assurrēctūrī assurrēctūrae assurrēctūră
genitivo assurrēctūrōrum assurrēctūrārum assurrēctūrōrum
dativo assurrēctūrīs assurrēctūrīs assurrēctūrīs
accusativo assurrēctūrōs assurrēctūrās assurrēctūră
vocativo assurrēctūrī assurrēctūrae assurrēctūră
ablativo assurrēctūrīs assurrēctūrīs assurrēctūrīs

Voce verbale

assurrecturus

  1. participio futuro di assurgō

Sillabazione[modifica]

ăs | sŭr | rēc | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /as.sur.reːkˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /as.sur.rekˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo assurgō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)