ambiturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo ambītūrus ambītūră ambītūrum
genitivo ambītūrī ambītūrae ambītūrī
dativo ambītūrō ambītūrae ambītūrō
accusativo ambītūrŭm ambītūrăm ambītūrum
vocativo ambītūrĕ ambītūră ambītūrum
ablativo ambītūrō ambītūrā ambītūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo ambītūrī ambītūrae ambītūră
genitivo ambītūrōrum ambītūrārum ambītūrōrum
dativo ambītūrīs ambītūrīs ambītūrīs
accusativo ambītūrōs ambītūrās ambītūră
vocativo ambītūrī ambītūrae ambītūră
ablativo ambītūrīs ambītūrīs ambītūrīs

Voce verbale

ambiturus

  1. participio futuro di ambiō

Sillabazione[modifica]

ăm | bī | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /am.biːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /am.biˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo ambiō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)