abundaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo abundātūrus abundātūră abundātūrum
genitivo abundātūrī abundātūrae abundātūrī
dativo abundātūrō abundātūrae abundātūrō
accusativo abundātūrŭm abundātūrăm abundātūrum
vocativo abundātūrĕ abundātūră abundātūrum
ablativo abundātūrō abundātūrā abundātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo abundātūrī abundātūrae abundātūră
genitivo abundātūrōrum abundātūrārum abundātūrōrum
dativo abundātūrīs abundātūrīs abundātūrīs
accusativo abundātūrōs abundātūrās abundātūră
vocativo abundātūrī abundātūrae abundātūră
ablativo abundātūrīs abundātūrīs abundātūrīs

Voce verbale

abundaturus

  1. participio futuro di abundō

Sillabazione[modifica]

ă | bŭn | dā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /a.bun.daːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.bun.daˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo abundō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)