abiudicatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo abiudicātus abiudicātă abiudicātum
genitivo abiudicātī abiudicātae abiudicātī
dativo abiudicātō abiudicātae abiudicātō
accusativo abiudicātŭm abiudicātăm abiudicātum
vocativo abiudicātĕ abiudicātă abiudicātum
ablativo abiudicātō abiudicātā abiudicātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo abiudicātī abiudicātae abiudicātă
genitivo abiudicātōrum abiudicātārum abiudicātōrum
dativo abiudicātīs abiudicātīs abiudicātīs
accusativo abiudicātōs abiudicātās abiudicātă
vocativo abiudicātī abiudicātae abiudicātă
ablativo abiudicātīs abiudicātīs abiudicātīs

Voce verbale

abiudicatus

  1. participio perfetto di abiudicō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /abˈjuː.di.kaː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo abiudicō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)