Vai al contenuto
Menu principale
Menu principale
sposta nella barra laterale
nascondi
Comunità
Pagina principale
Portale comunità
Bar
Il Wikizionariano
Aiuto
Fai una donazione
Contatti
Navigazione
Ultime modifiche
Un lemma a caso
Ricerca
Ricerca
registrati
entra
Strumenti personali
registrati
entra
Pagine per utenti anonimi
ulteriori informazioni
contributi
discussioni
Indice
sposta nella barra laterale
nascondi
Inizio
1
Coniugazione di mandō, mandās, mandāvī, mandātum, mandāre
Attiva/disattiva la sottosezione Coniugazione di mandō, mandās, mandāvī, mandātum, mandāre
1.1
Coniugazione
2
Coniugazione di mandō, mandis, mandi, mansum, mandĕre
Attiva/disattiva la sottosezione Coniugazione di mandō, mandis, mandi, mansum, mandĕre
2.1
Coniugazione
Toggle the table of contents
Appendice
:
Coniugazioni/Latino/mando
Aggiungi lingue
Aggiungi collegamenti
Appendice
Discussione
italiano
Leggi
Modifica
Cronologia
Strumenti
Strumenti
sposta nella barra laterale
nascondi
Azioni
Leggi
Modifica
Cronologia
Generale
Puntano qui
Modifiche correlate
Carica un file
Pagine speciali
Link permanente
Informazioni pagina
Ottieni URL breve
Download QR code
Stampa/esporta
Crea un libro
Scarica come PDF
Versione stampabile
Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.
<
Appendice:Coniugazioni
|
Latino
Coniugazione di
mandō
, mandās, mandāvī, mandātum, mandāre
[
modifica
]
Voce principale:
mando
.
Coniugazione
[
modifica
]
Verbo di prima coniugazione
paradigma
mandō
,
mandās
,
mandāvī
,
mandātum
,
mandāre
infinito
presente
perfetto
futuro
attivo
passivo
attivo
passivo
attivo
passivo
mandāre
mandari
mandāvisse
mandātum
esse
mandāturum
esse
mandātum
iri
participio
presente
perfetto
futuro
mandans
mandātus
mandāturus
gerundio
nominativo
genitivo
dativo
accusativo
ablativo
corrisponde all'infinito presente
mandandi
mandando
mandandum
mandando
gerundivo
mandandus
supino
mandātum
(ablativo:
mandātu
)
indicativo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
mandō
mandās
mandat
mandāmus
mandātis
mandānt
imperfetto
mandābam
mandābas
mandābat
mandabāmus
mandabātis
mandābant
futuro semplice
mandābo
mandābis
mandābit
mandabĭmus
mandabĭtis
mandābunt
perfetto
mandāvī
mandāvīsti
mandāvit
mandāvĭmus
mandāvīstis
mandāvērunt
,
mandāvēre
piuccheperfetto
mandāvĕram
mandāvĕras
mandāvĕrat
mandāverāmus
mandāverātis
mandāvĕrant
futuro anteriore
mandāvĕro
mandāvĕris
mandāvĕrit
mandāverĭmus
mandāverĭtis
mandāvĕrint
passivo
presente
mandor
mandāris
,
mandāre
mandātur
mandāmur
mandāmĭni
mandāntur
imperfetto
mandābar
mandabāris
,
mandābāre
mandabātur
mandabāmur
mandabāmĭni
mandabāntur
futuro semplice
mandābor
mandabĕris
,
mandābere
mandābĭtur
mandābĭmur
mandabimĭni
mandabūntur
perfetto
participio passato (
mandātus
) seguito dall’indicativo presente di
sum
mandātus
sum
mandātus
es
mandātus
est
mandāti
sumus
mandāti
estis
mandāti
sunt
piuccheperfetto
participio passato (
mandātus
) seguito dall’indicativo imperfetto di
sum
mandātus
eram
mandātus
eras
mandātus
erat
mandāti
eramus
mandāti
eratis
mandāti
erant
futuro anteriore
participio passato (
mandātus
) seguito dall’indicativo futuro semplice di
sum
mandātus
ero
mandātus
eris
mandātus
erit
mandāti
erimus
mandāti
eritis
mandāti
erunt
congiuntivo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
mandem
mandes
mandet
mandēmus
mandētis
mandent
imperfetto
mandārem
mandāres
mandāret
mandarēmus
mandarētis
mandārent
perfetto
mandāvĕrim
mandāvĕris
mandāvĕrit
mandāverĭmus
mandāverĭtis
mandāvĕrint
piuccheperfetto
mandāvissem
mandāvisses
mandāvisset
mandāvissēmus
mandāvissētis
mandāvissent
passivo
presente
mander
mandēris
,
mandēre
mandētur
mandēmur
mandemĭni
mandēntur
imperfetto
mandarer
mandareris
,
mandārēre
mandaretur
mandaremur
mandaremini
mandarentur
perfetto
participio passato (
mandātus
) seguito dal congiuntivo presente di
sum
mandātus
sim
mandātus
sis
mandātus
sit
mandāti
simus
mandāti
sitis
mandāti
sint
piuccheperfetto
participio passato (
mandātus
) seguito dal congiuntivo imperfetto di
sum
mandātus
essem
mandātus
esses
mandātus
esset
mandāti
essemus
mandāti
essetis
mandāti
essent
imperativo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
—
mandā
—
—
mandāte
—
futuro
—
mandāto
mandāto
—
mandatōte
mandānto
passivo
presente
—
mandare
—
—
mandamini
—
futuro
—
mandātor
mandātor
—
mandaminor
mandantor
Coniugazione di
mandō
, mandis, mandi, mansum, mandĕre
[
modifica
]
Voce principale:
mando
.
Coniugazione
[
modifica
]
Verbo di terza coniugazione
paradigma
mandō
,
mandis
,
mandi
,
mansum
,
mandĕre
infinito
presente
perfetto
futuro
attivo
passivo
attivo
passivo
attivo
passivo
mandĕre
mandi
mandisse
mansum
esse
mansūrum
esse
mansum
iri
participio
presente
perfetto
futuro
mandens
mansus
mansūrus
gerundio
nominativo
genitivo
dativo
accusativo
ablativo
corrisponde all'infinito presente
mandendi
mandendo
mandendum
mandendo
gerundivo
mandendus
supino
mansum
(ablativo:
mansu
)
indicativo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
mandō
mandis
mandit
mandĭmus
mandĭtis
mandunt
imperfetto
mandēbam
mandēbas
mandēbat
mandēbāmus
mandēbātis
mandēbant
futuro semplice
mandam
mandes
mandet
mandēmus
mandētis
mandent
perfetto
mandi
mandīsti
mandit
mandĭmus
mandīstis
mandērunt
,
mandēre
piuccheperfetto
mandĕram
mandĕras
mandĕrat
manderāmus
manderātis
mandĕrant
futuro anteriore
mandĕro
mandĕris
mandĕrit
manderĭmus
manderĭtis
mandĕrint
passivo
presente
mandor
mandĕris
,
mandĕre
mandĭtur
mandĭmur
mandimĭni
manduntur
imperfetto
mandēbar
mandēbāris
,
mandēbāre
mandēbātur
mandēbāmur
mandebāmĭni
mandēbāntur
futuro semplice
mandar
mandēris
,
mandēre
mandētur
mandēmur
mandēmĭni
mandēntur
perfetto
participio passato (
mansus
) seguito dall’indicativo presente di
sum
mansus
sum
mansus
es
mansus
est
mansi
sumus
mansi
estis
mansi
sunt
piuccheperfetto
participio passato (
mansus
) seguito dall’indicativo imperfetto di
sum
mansus
eram
mansus
eras
mansus
erat
mansi
eramus
mansi
eratis
mansi
erant
futuro anteriore
participio passato (
mansus
) seguito dall’indicativo futuro semplice di
sum
mansus
ero
mansus
eris
mansus
erit
mansi
erimus
mansi
eritis
mansi
erunt
congiuntivo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
mandam
mandas
mandat
mandāmus
mandātis
mandant
imperfetto
mandĕrem
mandĕres
mandĕret
manderēmus
manderētis
mandĕrent
perfetto
mandĕrim
mandĕris
mandĕrit
manderĭmus
manderĭtis
mandĕrint
piuccheperfetto
mandissem
mandisses
mandisset
mandissēmus
mandissētis
mandissent
passivo
presente
mandar
mandāris
,
mandāre
mandātur
mandāmur
mandāmĭni
mandāntur
imperfetto
mandĕrer
manderēris
,
manderēre
manderētur
manderēmur
manderēmĭni
manderēntur
perfetto
participio passato (
mansus
) seguito dal congiuntivo presente di
sum
mansus
sim
mansus
sis
mansus
sit
mansi
simus
mansi
sitis
mansi
sint
piuccheperfetto
participio passato (
mansus
) seguito dal congiuntivo imperfetto di
sum
mansus
essem
mansus
esses
mansus
esset
mansi
essemus
mansi
essetis
mansi
essent
imperativo
singolare
plurale
prima
seconda
terza
prima
seconda
terza
attivo
presente
—
mandĕ
—
—
mandĭte
—
futuro
—
mandĭto
mandĭto
—
manditōte
mandūnto
passivo
presente
—
mandere
—
—
mandimini
—
futuro
—
manditor
manditor
—
n.e.
manduntor
Categorie
:
Coniugazioni in latino
Coniugazioni dei verbi di prima coniugazione in latino
Coniugazioni dei verbi di terza coniugazione in latino
Categoria nascosta:
Verbi latini con forme da scrivere
Toggle limited content width