manderatis
Latino[modifica]
Voce verbale
manderatis
- seconda persona plurale dell'indicativo piuccheperfetto attivo di mandō (mandere)
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /man.de.raː.tis/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi mandō
manderatis
vedi mandō