Appendice:Coniugazioni/Latino/deploro

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		deplorō, deplorās, deploravī, deploratum, deplorāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		deplorāre	deplorari	deploravisse	deploratum esse	deploraturum esse	deploratum iri
participio		presente		perfetto		futuro
		deplorans		deploratus		deploraturus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		deplorandi	deplorando	deplorandum	deplorando
gerundivo		deplorandus
supino		deploratum (ablativo: deploratu)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	deplorō	deplorās	deplorat	deplorāmus	deplorātis	deplorānt
	imperfetto	deplorābam	deplorābas	deplorābat	deplorabāmus	deplorabātis	deplorābant
	futuro semplice	deplorābo	deplorābis	deplorābit	deplorabĭmus	deplorabĭtis	deplorābunt
	perfetto	deploravī	deploravīsti	deploravit	deploravĭmus	deploravīstis	deploravērunt, deploravēre
	piuccheperfetto	deploravĕram	deploravĕras	deploravĕrat	deploraverāmus	deploraverātis	deploravĕrant
	futuro anteriore	deploravĕro	deploravĕris	deploravĕrit	deploraverĭmus	deploraverĭtis	deploravĕrint
passivo	presente	deploror	deplorāris, deplorāre	deplorātur	deplorāmur	deplorāmĭni	deplorāntur
	imperfetto	deplorābar	deplorabāris, deplorābāre	deplorabātur	deplorabāmur	deplorabāmĭni	deplorabāntur
	futuro semplice	deplorābor	deplorabĕris, deplorābere	deplorābĭtur	deplorābĭmur	deplorabimĭni	deplorabūntur
	perfetto	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo presente di sum deploratus sum deploratus es deploratus est deplorati sumus deplorati estis deplorati sunt
	piuccheperfetto	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum deploratus eram deploratus eras deploratus erat deplorati eramus deplorati eratis deplorati erant
	futuro anteriore	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum deploratus ero deploratus eris deploratus erit deplorati erimus deplorati eritis deplorati erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	deplorem	deplores	deploret	deplorēmus	deplorētis	deplorent
	imperfetto	deplorārem	deplorāres	deplorāret	deplorarēmus	deplorarētis	deplorārent
	perfetto	deploravĕrim	deploravĕris	deploravĕrit	deploraverĭmus	deploraverĭtis	deploravĕrint
	piuccheperfetto	deploravissem	deploravisses	deploravisset	deploravissēmus	deploravissētis	deploravissent
passivo	presente	deplorer	deplorēris, deplorēre	deplorētur	deplorēmur	deploremĭni	deplorēntur
	imperfetto	deplorarer	deplorareris, deplorārēre	deploraretur	deploraremur	deploraremini	deplorarentur
	perfetto	participio passato (deploratus) seguito dal congiuntivo presente di sum deploratus sim deploratus sis deploratus sit deplorati simus deplorati sitis deplorati sint
	piuccheperfetto	participio passato (deploratus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum deploratus essem deploratus esses deploratus esset deplorati essemus deplorati essetis deplorati essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	deplorā	—	—	deplorāte	—
	futuro	—	deplorāto	deplorāto	—	deploratōte	deplorānto
passivo	presente	—	deplorare	—	—	deploramini	—
	futuro	—	deplorātor	deplorātor	—	deploraminor	deplorantor