Appendice:Coniugazioni/Latino/alucinor

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Voce principale: alucinor.

Verbo di prima coniugazione, deponente
paradigma
ālūcinor, ālūcināris, ālūcināre, ālūcinātus sum, ālūcinātum, ālūcinari
infinito presente perfetto futuro
ālūcinari ālūcinātum esse ālūcinātum iri
participio presente perfetto futuro
ālūcinans ālūcinātus ālūcināturus
gerundio nominativo genitivo dativo accusativo ablativo
corrisponde all'infinito presente ālūcinandi ālūcinando ālūcinandum ālūcinando
gerundivo ālūcinandus
supino ālūcinātum (ablativo: ālūcinātu)
indicativo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente ālūcinor ālūcināris, ālūcināre ālūcinātur ālūcināmur ālūcināmĭni ālūcināntur
imperfetto ālūcinābar ālūcinabāris, ālūcinābāre ālūcinabātur ālūcinabāmur ālūcinabāmĭni ālūcinabāntur
futuro semplice ālūcinābor ālūcinabĕris, ālūcinābere ālūcinābĭtur ālūcinābĭmur ālūcinabimĭni ālūcinabūntur
perfetto
piuccheperfetto
futuro anteriore
congiuntivo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente ālūciner ālūcinēris, ālūcinēre ālūcinētur ālūcinēmur ālūcinemĭni ālūcinēntur
imperfetto ālūcinarer ālūcinareris, ālūcinārēre ālūcinaretur ālūcinaremur ālūcinaremini ālūcinarentur
perfetto
piuccheperfetto
imperativo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente ālūcinare ālūcinamini
futuro ālūcinātor ālūcinātor ālūcinaminor ālūcinantor