alucinaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo ālūcinātūrus ālūcinātūră ālūcinātūrum
genitivo ālūcinātūrī ālūcinātūrae ālūcinātūrī
dativo ālūcinātūrō ālūcinātūrae ālūcinātūrō
accusativo ālūcinātūrŭm ālūcinātūrăm ālūcinātūrum
vocativo ālūcinātūrĕ ālūcinātūră ālūcinātūrum
ablativo ālūcinātūrō ālūcinātūrā ālūcinātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo ālūcinātūrī ālūcinātūrae ālūcinātūră
genitivo ālūcinātūrōrum ālūcinātūrārum ālūcinātūrōrum
dativo ālūcinātūrīs ālūcinātūrīs ālūcinātūrīs
accusativo ālūcinātūrōs ālūcinātūrās ālūcinātūră
vocativo ālūcinātūrī ālūcinātūrae ālūcinātūră
ablativo ālūcinātūrīs ālūcinātūrīs ālūcinātūrīs

Voce verbale

alucinaturus

  1. participio futuro di ālūcinor

Sillabazione[modifica]

ā | lū | cĭ | nā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /aː.luː.ki.naːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.lu.t͡ʃi.naˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo ālūcinor

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)