tuturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo tūtūrus tūtūră tūtūrum
genitivo tūtūrī tūtūrae tūtūrī
dativo tūtūrō tūtūrae tūtūrō
accusativo tūtūrŭm tūtūrăm tūtūrum
vocativo tūtūrĕ tūtūră tūtūrum
ablativo tūtūrō tūtūrā tūtūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo tūtūrī tūtūrae tūtūră
genitivo tūtūrōrum tūtūrārum tūtūrōrum
dativo tūtūrīs tūtūrīs tūtūrīs
accusativo tūtūrōs tūtūrās tūtūră
vocativo tūtūrī tūtūrae tūtūră
ablativo tūtūrīs tūtūrīs tūtūrīs

Voce verbale

tuturus

  1. participio futuro di tuĕor

Sillabazione[modifica]

tū | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /tuːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /tuˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo tuĕor

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Varianti[modifica]