sorbilaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo sorbilātūrus sorbilātūră sorbilātūrum
genitivo sorbilātūrī sorbilātūrae sorbilātūrī
dativo sorbilātūrō sorbilātūrae sorbilātūrō
accusativo sorbilātūrŭm sorbilātūrăm sorbilātūrum
vocativo sorbilātūrĕ sorbilātūră sorbilātūrum
ablativo sorbilātūrō sorbilātūrā sorbilātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo sorbilātūrī sorbilātūrae sorbilātūră
genitivo sorbilātūrōrum sorbilātūrārum sorbilātūrōrum
dativo sorbilātūrīs sorbilātūrīs sorbilātūrīs
accusativo sorbilātūrōs sorbilātūrās sorbilātūră
vocativo sorbilātūrī sorbilātūrae sorbilātūră
ablativo sorbilātūrīs sorbilātūrīs sorbilātūrīs

Voce verbale

sorbilaturus

  1. participio futuro di sorbilō

Sillabazione[modifica]

sŏr | bĭ | lā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /sor.bi.laːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /sor.bi.laˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo sorbilō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)