soliturarum

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

Voce verbale

soliturarum

  1. genitivo femminile plurale del participio futuro (solitūrus) di solĕo

Sillabazione[modifica]

sŏ | lĭ | tū | rā | rŭm

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /so.li.tuːˈraː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /so.li.tuˈra.rum/

Etimologia / Derivazione[modifica]

vedi solitūrus, solĕo