significaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo significātūrus significātūră significātūrum
genitivo significātūrī significātūrae significātūrī
dativo significātūrō significātūrae significātūrō
accusativo significātūrŭm significātūrăm significātūrum
vocativo significātūrĕ significātūră significātūrum
ablativo significātūrō significātūrā significātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo significātūrī significātūrae significātūră
genitivo significātūrōrum significātūrārum significātūrōrum
dativo significātūrīs significātūrīs significātūrīs
accusativo significātūrōs significātūrās significātūră
vocativo significātūrī significātūrae significātūră
ablativo significātūrīs significātūrīs significātūrīs

Voce verbale

significaturus

  1. participio futuro di significō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /siːɡ.ni.fi.kaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo significō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)