serviturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo servītūrus servītūră servītūrum
genitivo servītūrī servītūrae servītūrī
dativo servītūrō servītūrae servītūrō
accusativo servītūrŭm servītūrăm servītūrum
vocativo servītūrĕ servītūră servītūrum
ablativo servītūrō servītūrā servītūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo servītūrī servītūrae servītūră
genitivo servītūrōrum servītūrārum servītūrōrum
dativo servītūrīs servītūrīs servītūrīs
accusativo servītūrōs servītūrās servītūră
vocativo servītūrī servītūrae servītūră
ablativo servītūrīs servītūrīs servītūrīs

Voce verbale

serviturus

  1. participio futuro di serviō

Sillabazione[modifica]

sĕr | vī | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ser.wiːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ser.viˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo serviō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)