scriptitaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo scriptitātūrus scriptitātūră scriptitātūrum
genitivo scriptitātūrī scriptitātūrae scriptitātūrī
dativo scriptitātūrō scriptitātūrae scriptitātūrō
accusativo scriptitātūrŭm scriptitātūrăm scriptitātūrum
vocativo scriptitātūrĕ scriptitātūră scriptitātūrum
ablativo scriptitātūrō scriptitātūrā scriptitātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo scriptitātūrī scriptitātūrae scriptitātūră
genitivo scriptitātūrōrum scriptitātūrārum scriptitātūrōrum
dativo scriptitātūrīs scriptitātūrīs scriptitātūrīs
accusativo scriptitātūrōs scriptitātūrās scriptitātūră
vocativo scriptitātūrī scriptitātūrae scriptitātūră
ablativo scriptitātūrīs scriptitātūrīs scriptitātūrīs

Voce verbale

scriptitaturus

  1. participio futuro di scriptitō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /skriːp.ti.taː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo scriptitō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)