risurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo rīsūrus rīsūră rīsūrum
genitivo rīsūrī rīsūrae rīsūrī
dativo rīsūrō rīsūrae rīsūrō
accusativo rīsūrŭm rīsūrăm rīsūrum
vocativo rīsūrĕ rīsūră rīsūrum
ablativo rīsūrō rīsūrā rīsūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo rīsūrī rīsūrae rīsūră
genitivo rīsūrōrum rīsūrārum rīsūrōrum
dativo rīsūrīs rīsūrīs rīsūrīs
accusativo rīsūrōs rīsūrās rīsūră
vocativo rīsūrī rīsūrae rīsūră
ablativo rīsūrīs rīsūrīs rīsūrīs

Voce verbale

risurus

  1. participio futuro di rīdĕo

Sillabazione[modifica]

rī | sū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /riːˈsuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /riˈsu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo rīdĕo

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)