repositus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo repositus reposită repositum
genitivo repositī repositae repositī
dativo repositō repositae repositō
accusativo repositŭm reposităm repositum
vocativo repositĕ reposită repositum
ablativo repositō repositā repositō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo repositī repositae reposită
genitivo repositōrum repositārum repositōrum
dativo repositīs repositīs repositīs
accusativo repositōs repositās reposită
vocativo repositī repositae reposită
ablativo repositīs repositīs repositīs

Voce verbale

repositus

  1. participio perfetto di repōnō

Sillabazione[modifica]

rĕ | pŏ | sĭ | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /reˈpo.si.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /reˈpo.si.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo repōnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)