repositurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo repositūrus repositūră repositūrum
genitivo repositūrī repositūrae repositūrī
dativo repositūrō repositūrae repositūrō
accusativo repositūrŭm repositūrăm repositūrum
vocativo repositūrĕ repositūră repositūrum
ablativo repositūrō repositūrā repositūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo repositūrī repositūrae repositūră
genitivo repositūrōrum repositūrārum repositūrōrum
dativo repositūrīs repositūrīs repositūrīs
accusativo repositūrōs repositūrās repositūră
vocativo repositūrī repositūrae repositūră
ablativo repositūrīs repositūrīs repositūrīs

Voce verbale

repositurus

  1. participio futuro di repōnō

Sillabazione[modifica]

rĕ | pŏ | sĭ | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /re.po.siˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /re.po.siˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo repōnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)