promulgatorum
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
promulgatorum m
- genitivo plurale di promulgator
Voce verbale
promulgatorum
- genitivo maschile plurale del participio perfetto (promulgatus) di promulgō
- genitivo neutro plurale del participio perfetto (promulgatus) di promulgō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /proː.mul.ɡaː.toː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
- (sostantivo) promulgator
- (voce verbale) vedi promulgatus, promulgō